Sunday, March 8, 2015

තොරතුරු රසවින්දන විවිධාංග බ්ලොග් එකක් "ගිමන්හල"

දිරියක වරුණ





"උසස් පෙල ප්‍රතිඵල අද අන්තර්ජාලයට" 

දවල් ප්‍රවෘත්ති අසමින් සිටි රංබණ්ඩාගේ දැහැන බිදින.

"මේ.. ඇහුනද විභාග ප්‍රතිඵල දාලය කියන්නෙ, ලොකු කොලුව ගියාද බලන්න"

"හ්ම්ම්..." බිරිඳගෙන් ලැබුන ප්‍රතිචාරය එපමණය.

"මොකද මේ පාරත් මදිද?" රංබණ්ඩා ඇසුවේ බිඳුණු හඬිනි.

"විභාගෙ නම් පාස්ලු, විශ්වවිද්‍යාලෙ යන්න ලකුණු මදිය කියන්නෙ."

"එහෙමද?"

රංබණ්ඩා යලි කල්පනාවට වැටිණ. වෙහෙස මාන්සි වි පාඩම් වැඩ කල ලොකු පුතා කෙරෙහි ඔහු වැඩි බලාපොරොත්තු තබා සිටියේය. ඒ නිසාම ඉගෙනුම් වැඩ ටියුශන් පොත් පත් සඳහා අවශ්‍ය මුදල් හදල් සැපයූවේ දෙවරක් විමසීමෙන් තොරවමය. තෙවරක්ම විභාගයට පෙනී සිටියද විශ්වවිද්‍යාලයට ඇතුල් වීමට තරම් ලකුණු ලැබීමට සෑම වරකම අසමත් විය.

"දැන් ඉස්සර වගේ නෙවෙයි, තරඟෙ වැඩියි." රංබණ්ඩා සුසුමක් හෙලා ලය සැහැල්ලු කර ගත්තේය.

"කෝ දැන් කොලුවා?" 

"ඔන්න කාමරේට වුනා,, හිත එච්චර හරි නෑ වගේ"

"හ්ම්ම්..."

රංබණ්ඩා ලොකු පුතාගෙ කාමරය වෙත සෙමෙන් පිය නැගුවේය. උගුර කාරමින් කාමරයට ඇතුල් වූවේ පුතාගේ මුහුණේ ඉරියව් පිරිකසන අතරය.

"අප්පච්චි!"

රංගන ඇඳෙන් නැගී සිටියේ දෙගිඩියාවෙන් යුතුවය. පියා කාමරයට පැමිණෙන්නේ කලාතුරකිනි. අනිවාර්යයෙන්ම කේන්තියෙන් වන්නට ඕනෑ, ඔහු අනුමාන කලේය.

"දැන් මොකද කරන්න හිතාන ඉන්නෙ?"

රංගන කීමට දෙයක් හිතට නොනැගේ

"අනේ මන්ද අප්පච්චි"

"මම බැලුවේ පහල දිය කඩිත්ත ගාව ඉඩම නිකම්ම කැලේ වැදිල ගිහින් මොනව හරි හිටෝල දැම්මොත් හොඳයි කියල, හෙට දිහාට අප්පුවත් කතා කරගෙන ඒ පැත්තෙ යන්න ඉන්නෙ, වැඩක් නැත්නම් ඒ පැත්තෙ ආවනං"

රංගනට එය දැනුනේ නෝක්කාඩුවක් මෙනි. "මෙච්ච්ර ඉගෙනගෙන ගොවිතැන් කරන්න?!" යැයි හිතට නැගුණද මුනිවත රැක්කේ යමක් පැවසීමට යාම වෙලාවට නොගැලපෙන බැවිනි.

ලොකු පුතාගෙන් යහපත් ප්‍රතිචාරයක් ලැබෙන හැටියක් නොමැති බව රංබණ්ඩාට මුහුණෙන් පෙනේ. නමුත් යලිත් කිසිවක් නොවිමසා කාමරයෙන් පිටත් විය.

රංගන සිටියේ සිතුවිලි සමඟ පොරබදමිනි. වසරක් තුනක් පුරාවට ගත් උත්සාහය, මව්පියන් කල වියදම්, අනාගතය මෙවැනි දහසක් සිතුවිලි අතර ඔහු අතරමං වි සිටි අතරදී පැමිණි පියා පැවසූ දෙයින් සිතේ කෙන්තියක් ඇති කලද පියාගෙ සන්සුන් ප්‍රතිචාරය ගැන ඔහුට විමතියක්ද ඇති විය. සිය මාන්නය බැහැර කර බලන කල පියාගේ අදහස අසාධාරණ නොවේ. පස් දෙනෙකුගෙන් යුත් පවුලේ සියලු වියදම් යුතුකම් පියා නොපිරිහෙලා ඉටුකලේ ගොවිතැනෙනි. අත්දැකීම් හා සිහිබුද්ධියෙන් යුතුව ගොවිතැන් කල ඔහුට අලාභයක් සිදු වූවේ ඉතාමත් කලාතුරකිනි.

"නිකන් කාලෙ කනවට වඩා ඒකත් හොඳයි තමා"
පිවිසුම

No comments:

Post a Comment