සුන්දර කලා සාහිත්‍යමය හා රසවින්දනාත්මක බ්ලොග් පිටුවක් "යසනාත් සිතුවිලි "

නෙලුම්මලක් අදත් පිපෙයි සිරස නමා කලා වැවට

වස්තුව ඉල්ලන කාශ්‍යප පුතුනේ

ඇයි හදවත රිදවන්නේ

ඇස් දෙක වාගෙයි මුගලන් සහ නුඹ

පිය රජු සෙවනෙහි උන්නේ.....

මේ කාශ්‍යප නම් පීතෘ ඝාතක රජුන් පිඳිබඳ ලියූවක්ද? නැති නම් මේ කාශ්‍යපගේ පිය රජ වුණු ධාතුසේන රජුන් වෙනුවෙන් ලියූවක්දැයි කෙනෙකුට වටහා ගැනීමට තවත් කෙනෙකුගේ මග පෙන්වීම් අවශ්‍ය නැත. එහෙත් මා එම ගීත ඛණ්ඩය යොදා ගෙන මෙම සටහන ඇරඹීමට සිතුවේ කාශ්‍යප ගැන හෝ ධාතුසේන රජුන් පිළිබඳව කතා කිරීමට නොවේ.

ධාතුසේන රජුන් සිය රාජ්‍ය සමය තුළ රැස් කළ ධනය සේ පෙන්වීමට ගෙන හැර පෑ වස්තුව පිළිබඳව කතා කිරීමටය. එහෙත් එය පැහැදිලි වීමට මේ වන විට අතීත කතාව මතකයෙන් ඈත් වුණු අයෙකුට නැවත එය මතක් කිරීම වටනේයැයි සිතමි.

කස්සප යනු ධාතුසේන රජුන්ගේ පුත් කුමරෙකි. කස්සප හැදී වැඩී අවසන සිහසුන පැතූවද ඔටුන්න හිමි කුමරා වන්නේ කාශ්‍යප නොවේ. ඔටුන්න හිමි කුමරා වනුයේ මුගලන් ය.

මුගලන්ට ඔටුන්න හිමි කර දීමට පෙරාතුව කාශ්‍යප  විසින් පිය රජුන් සිරගතකොට ඔටුණු පළඳී. මුගලන් ට ආරක්ෂාව පතා දඹදිවට පළා යාමට සිදුවෙයි.

කාශ්‍යප විසින් අනතුරුව ධාතුසේන විසින් රැස් කර ඇති මහා ධනස්කන්ධයක් වේයැයි සිතමින් ඒ ධනස්කන්ධය පිළිබඳව පිය රජුන් විමසන කල එවැනි ධනස්කණ්ධයක් තැන්පත් කළ නිධානයක් තමන් සතුව ඇතැයි පවසා කලා වැව අසලට රැගෙන යන සේ පැවසීලු. එහි ගිය විට මේ තමයි මා සතු වස්තුව... මේ තමයි මගේ සම්පත යැයි කී විට එයින් උරණ වූ කාශ්‍යප විසින් ධාතුසේන රජතුමා වැව් බැම්මට තබා පස් වලින් යටකොට මරා දැමූ බවක් කියවෙයි.

බලන්න දෙටු පුත මේ දිය තලයම කෙත් වතු සාර කරන්නේ

මට ඇති වස්තුව මට ඇති සම්පත මේ නිල් දියකඳ වන්නේ

හිටුවා පස් ගස්වා මා මැරුමට කවුරුද පුතු සිතබින්දේ

මා මළ පසු පුත මිහි දන් කළ මැන කලා වැවේ වැව් කන්දේ

මගේ කලා වැව සදා රකිණු මැන අව්කන පිළිම සමින්දේ.....

මරණය අභියස වුව ධාතුසේන රජුන් විසින් අව්කන පිළිම වහන්සේගෙන් අයැදින්නේ තමන්ගේ කලා වැව සදා රැක දෙන ලෙසයි.

ගීතය අසමු.

.......................................

 

පිවිසුම

http://yasanathsithuwili.blogspot.com/