රසවින්දන විචාර විවිධාංග හා තොරතුරු බ්ලොග් එකක් " නාඩියාගේ නාඩි "

උඹ එනකම් අපි බලාගෙන ඉන්නවා. #RanaViruMeetup

ඒ 2008 අවුරුද්ද, ගෙදරින් එළියට බැහැලා කොළඹ ආපු මුල්ම කාලේ. උතුරුකරේ ඇවිලිච්චි යුද්ධේ භයානකකම, මිලේච්ඡත්වය කොළඹට විතරක් නෙවෙයි. ලංකාවේ දකුණු කෙළවරටත් කාන්දු වෙලා තිබ්බා. අපේ අම්මා මං උදේ ගෙදරින් ගිහාම ආයේ එනකම් කෝල් කර කර කොහෙද ඉන්නේ මොනවාද කරන්නේ කියලා අහපු වාර අනන්තයි. ඒ සාමාන්‍ය ජන ජිවිතේ කාලකන්ණි යුද්ධයක් හින්දා උඩු යටිකුරු වෙලා තිබිච්චි හින්දා. උදේ ගෙදරින් ගිය තමන්ගේ අප්පච්චි හවසට යහතින් ගෙදරට එයිද කියලා සැකයක් හැම ගෙදරකම ඇවිලුනා. 

සිංහ කොඩිය පොරවාපු මිනී පෙට්ටියක් හමුදා ආචාර මැදින් නොආපු ගමක් ලංකාවේ කොහෙන්වත් හොයා ගන්න බැරි උනා. දහස් ගානක් අපේ ත්‍රිවිධ හමුදා, පොලිසියේ වීරවරු තමන්ගේ අවසාන හුස්ම පොද ශ්‍රී ලංකාවේ ඒකීයත්වය උදෙසා පූජා කළා. කකුල් අත පය, ඇස් එකම කොඩියක් යට අපි හිනෙහෙනවා දකින්න කැප කළා. දින ගණන් සති ගණන් කුසට හරි ආහාරයක් නැතිව, බොන්න වතුර පොදක් නැතිව, වන්නි මහා කැලයේ ඒ අභීත විරවරු සටන් කළා. 

කවුරුත් වෙනුවෙන් නෙවෙයි! ඒ “අපි” වෙනුවෙන්...

.............................................

පිවිසුම

http://naadiyaonline.blogspot.com/