අළුත් තොරතුරු අත්දැකීම් විශේෂාංග ඇතුලත් බ්ලොග් එකක් " ගුරුවරියකගේ මතක "

06.අපි හරි දුප්පත් ටීච

       

               සතියක්ම නිවාඩු උන්න නිසා වැඩ හුඟක් ගොඩ ගැහිලා...පුංචි පුංචි හැල හැප්පීම් ජිවිතේ නැතුවාම නෙවෙයිනෙ. එත් පොඩි උන් එක්ක ජිවිතේ හරි සැහැල්ලුයි.එක අකුරක් වත් අතපසු වෙයි කියන බයත් එක්ක හැල්මේ දුවන ගමන් මං එක දරුවෙක්ගෙ සටහන් පොත ගත්තේ දීපු වැඩක් කරලද බලන්න. ‍පොත මගෙ අතට දුන්නත් මගෙ මුණ දිහා බලන්නෙ නැතුව ඉන්න ‍පොඩි එකී හරි පරෙස්සම් වුනා.
"කෝ පුතේ වැඩේ කරලා නෑනේ"  මට දැනුණ දේ ඇත්තටම වෙලා තිබුණා. කරගෙන එන්න දීපු අභ්‍යාස වෙනුවට තිබුණෙ හිස් පිටු ටිකක් විතරයි. මට ඇත්තමට කේන්තියි.ඊටත් වඩා දුකයි. වෙන දෙයකට නෙවෙයි. මේ ‍පොත අයිති වුනේ පන්තියෙ දක්ෂතම දරුවට.  මං කෝටුව ගත්තෙ දඩුවමක් දෙන්න ඕනි නිසාමයි.
"අල්ලනවා අත"
මං කෝටුව ගන්නකොටත් පොඩි එකී වැරැද්ද බාරගෙන අත දික් කරලත් ඉවරයි.
එත්  "දරුවෝ සත්තු නෙවී"  කාලෙකට කලින් දීපු දඬුවමක් ගැන කියද්දී මගෙ හිතවතෙක් මට දොස් පවරපු හැටි පපුවේ කොණක ඉඳන් මහ හයියෙන් කෑ ගැහැහුවා.
මම කෝටුව පහතට දැම්මා. දරුවා මගේ ළඟට ගත්තා. ඉණ වටේ අත දාලා මගෙ පපුවට තුරුල් කර ගනිද්දිත් පුංචි එකී ගැහෙනවා.  
.................................

පිවිසුම
http://guruwariyakageimathakaya.blogspot.com/